Op een maandagmiddag krijg ik het verzoek om een patiënt op te halen vanuit het homeland van Garrthalala. Dit gebeurt wel vaker, veelal op aanraden van een gezondheidsteam dat het homeland bezoekt. Ondanks de buien in de omgeving is de landingsbaan goed zichtbaar en ik kan zonder problemen landen. Nadat ik de motor heb uitgezet komt er een man naar me toe die vraagt of ik het vliegtuig dichter bij het EHBO-gebouwtje kan zetten. Dat is een beetje ongebruikelijk, maar als ik de omgeving bekijk zie ik dat dat wel kan.
Dan komt er een vrouw naar buiten die een tienermeisje ondersteunt. Het meisje kan zelf amper zelf lopen, en houdt haar hoofd naar beneden. Ze lopen heel langzaam naar het toestel toe. Het is al snel duidelijk dat het hier serieuzer ziekenvervoer betreft.
Lees verder in de nieuwsbrief.