MAF vliegt naar afgelegen dorpen en gemeenschappen die anders onbereikbaar blijven. We gaan alleen waar om hulp gevraagd wordt en respecteren de wensen van de bevolking. Lees hoe we onze roeping vormgeven en waarom we dromen om in 2045 twee keer zoveel gemeenschappen te dienen.
Nate Saint
Het verhaal van Nate Saint raakt veel mensen. In ons kerstluisterverhaal hoor je hoe een jonge piloot met een hart voor het Evangelie en voor vliegtuigen naar een onbereikte stam vliegt – en hoe dat alles verandert. Het is een oud zendingsverhaal, maar nog steeds actueel. Het pioniershart van Nate en zijn vrienden, hun hart voor God en mensen ligt ten grondslag aan ons werk. We dromen ervan dat we in 2045 twee keer zoveel afgelegen dorpen en gemeenschappen mogen dienen als nu – met dezelfde boodschap van Gods Liefde én met praktische hulp. In dit artikel laten we zien hoe we dat doen: met respect voor culturen en altijd in nauwe samenwerking met de mensen voor wie we vliegen.
MAF vliegt waar hulp gevraagd wordt
MAF vliegt naar mensen die anders onbereikbaar blijven: dorpen diep in de jungle of ergens in het woestijn, ver van ziekenhuizen, scholen en kerken. We doen dat alleen waar om hulp gevraagd wordt, in samenwerking met de gemeenschap zelf. Ons werk begint bij een dorpsgemeenschap, een lokale kerk of een gezondheidsorganisatie die tegen grenzen aanloopt:
-
- De dichtstbijzijnde kliniek is dagen lopen.
- Jongeren kunnen alleen naar de middelbare school als er veilig vervoer is.
- Hulp bereikt afgelegen dorpen niet na een overstroming of aardbeving.
Regelmatig horen we: “We willen een deur naar buiten. Kunnen jullie ons helpen?”
Vaak gaan dorpsgemeenschappen zélf jarenlang aan de slag met kapmessen, stokken en blote handen om een landingsbaan uit de jungle te “kappen”. Zo groot is de nood en het verlangen naar verbinding met de buitenwereld, naar zorg, onderwijs en het Evangelie. Als er dan na jaren van bidden, werken en hopen een MAF-vliegtuig landt, is dat een moment van grote vreugde. Een mooi voorbeeld daarvan lees je in het artikel “Eindelijk zon in Dimanbil” in de volgende Luchtpost, waarin een dorp in Papoea-Nieuw-Guinea vertelt hoe hun langgekoesterde droom om niet langer onbereikt te zijn werkelijkheid werd.
Bekijk hier de landing na 22 jaar in Yalum!
Respect en roeping
Wereldwijd zijn er ook volken die er bewust voor kiezen om afgezonderd te leven en dat ook zo willen houden. Als MAF respecteren we die keuze.
In de praktijk betekent dat:
- We vliegen niet doelbewust naar groepen die geen contact willen.
- We laten ons leiden door de behoeften en verzoeken van gemeenschappen zelf.
- We zoeken samenwerking met lokale kerken, organisaties en autoriteiten, zodat keuzes niet over mensen héén worden genomen, maar mét hen.
We geloven dat het goed en Bijbels is om het Evangelie te delen, zieken niet aan hun lot over te laten en kinderen kansen te geven op onderwijs. Die roeping leven we uit voor de gemeenschappen die contact en hulp zoeken. We willen passende hulp bieden, afgestemd op de behoeften van gemeenschappen en stammen.
Dromen richting 2045: meer afgelegen gemeenschappen dienen
Onze droom is dat we in 2045 twee keer zoveel – dat is 5.000 – afgelegen gemeenschappen mogen dienen als nu. Nog steeds zoveel plekken die onbereikbaar zijn, maar snakken naar hulp én naar het Goede Nieuws.
Als donateur of betrokkene bij MAF sta je misschien niet dagelijks op een modderige landingsbaan, maar je bent wél onderdeel van het verhaal!
- Iedere vlucht naar een dorpskliniek,
- iedere lading schoolboeken,
- iedere Bijbel in de eigen taal,
- iedere gemeenschap die niet langer in de steek gelaten wordt bij ziekte of ramp,
… is mogelijk doordat jij geeft, meeleeft en meebidt. En bovenal door Gods genade.
We hopen dat het luisterverhaal van Nate Saint je helpt om iets van de spanning én de schoonheid van dit werk te proeven. Niet als nostalgisch jungle-avontuur, maar als bemoediging: God is nog steeds aan het werk – in de lucht, in de jungle, in afgelegen dorpen én in harten. En wij mogen daar samen een klein stukje in meedienen – vandaag, en op weg naar 2045.
Meedromen? Kijk hier hoe je kunt helpen.
Veelgestelde vragen
Hoe kiezen jullie de dorpen waar jullie naartoe vliegen?
Bijna altijd begint het bij een verzoek uit de gemeenschap zelf: een dorpsleider, kerk of hulporganisatie die aangeeft dat de afstand tot een ziekenhuis, school of overheid simpelweg te groot is. Vervolgens kijken we samen met lokale partners of een landing veilig en verantwoord is, en of onze inzet echt helpt. We luisteren naar de behoeftes van de gemeenschappen en onze partners.
Respecteert MAF de cultuur van de mensen bij wie jullie vliegen?
Ja. We willen niet “over” mensen heen werken, maar mét hen. Dat betekent: luisteren naar lokale leiders, samenwerken met kerken en organisaties in het land zelf en keuzes maken die passen bij de cultuur en de situatie ter plekke. We komen niet met een kant-en-klaar pakket, maar zoeken naar hulp die aansluit bij wat een gemeenschap zelf belangrijk vindt – of dat nu medische zorg, onderwijs of ondersteuning voor de kerk is. Ook in onze dagelijkse praktijk staat samenwerking centraal. Meer dan 2/3 van onze medewerkers komt uit het land waarin we vliegen.
Hoe verhoudt het verhaal van Nate Saint zich tot MAF vandaag?
Het verhaal van Nate Saint is een oud zendingsverhaal dat veel mensen raakt en laat zien hoe ver liefde voor Christus kan gaan. Tegelijk werken we vandaag in een andere tijd, met meer kennis over cultuur, macht en kwetsbaarheid. We zijn dankbaar voor pioniers zoals Nate, maar proberen nu bewuster en voorzichtiger te werken: alleen op uitnodiging, met lokale partners en met veel aandacht voor veiligheid en respect. Ook met betrekking tot vliegveiligheid zijn de standaarden sterk aangescherpt. We vliegen nooit meer zomaar naar een plek om te landen. Een nieuwe landingsbaan wordt van te voren altijd grondig geïnspecteerd, om te kijken of we veilig kunnen landen. Er wordt een landingsprotocol opgesteld. Alsnog zijn de landingsbanen vaak uitdagend door terrein, klimaat en ligging. Daarom worden onze MAF-piloten goed getraind voor de verschillende moeilijkheidsgraden van landingsbanen en vliegen hier pas naartoe als zij voldoende zijn opgeleid. Het vak bushvliegen blijft te allen tijde risicovol, maar we proberen de risico’s zoveel mogelijk te minimeren door hoge veiligheidsstandaarden te hanteren. Wel weten we ons, net als Nate, altijd afhankelijk van de zegen en bescherming van God. Daarom bidden we voor elke vlucht om Zijn bewaring.