Zenuwachtig schieten de kleine ogen heen en weer. Vochtig van zweet klampt de kleine hand zich steviger vast aan de grote. De grote hand knijpt geruststellend. Haar vader kijkt haar aan met een glimlach, die zegt: “Het komt goed, het komt eindelijk goed.”
Een naam van genade
Grace ademt diep in en kijkt naar dat grote ding met lange vleugels en blauw-rode strepen. Op het puntje van de neus zit een soort draaimolen. Ze gaan zo de lucht in. Zo hoog als alleen vogels kunnen vliegen en dan gaan ze naar mensen die haar kunnen helpen. Grace is een dapper meisje van acht jaar oud. In de zwartste nacht van haar leven is zij verkracht door een soldaat van het Zuid-Soedanese leger. De dader is inmiddels veroordeeld, maar sindsdien moet Grace leven met de herinneringen aan dit moment en de verwondingen die zij heeft opgelopen. Haar leven dat net pas is begonnen dreigt te eindigen als er geen oplossing wordt gevonden…
Levensbedreigend
Juba, Zuid-Soedan. Dr. Ajak Makor is aan het eind van zijn latijn: “Ik was geschokt toen ik hoorde dat dit kind al zo lang lijdt onder de gevolgen van de verkrachting. Haar vader heeft in Zuid-Soedan een aantal klinieken geprobeerd maar zonder succes. Grace is getraumatiseerd én heeft dringend twee operaties nodig. De situatie is levensbedreigend.” Zo zeker als de diagnose is, zo ook het feit dat hij Grace in Juba niet kan helpen. Het ziekenhuis is niet ingericht op zulke gespecialiseerde operaties. Dr. Makor probeert een laatste wanhopige poging: via de radio zendt hij een publiekelijke hulpoproep uit.
Over grenzen heen
Bukavu, Congo. Via wonderlijke omwegen komt het verzoek bij dr. Dennis Mukwege. Hij is oprichter van het Panzi-ziekenhuis en gespecialiseerd in operaties voor vrouwen die slachtoffer zijn geworden van geweld. Voor zijn werk ontving hij in 2018 zelfs de Nobelprijs voor de Vrede. Dr. Mukwege wil Grace helpen, maar zij leeft in Zuid-Soedan vele duizenden kilometers en een grens verwijderd van Congo. Veel tijd is er niet dus schakelt hij MAF in om de vlucht te coördineren, een vlucht die drie landen zal doorkruisen: Oeganda, Zuid-Soedan en Congo.
”Sommige vrouwen lopen meer dan een maand
om hulp te halen in Bukavu.”
Einde aan het wachten
Vandaag is het eindelijk zo ver. Grace staat samen met haar vader voor het MAF-vliegtuig om aan haar reis naar herstel te beginnen. Pieter Room, Nederlandse MAF-piloot, moet slikken als hij Grace ziet. Een klein meisje met zo’n grote last op haar schouders: “Het verhaal van Grace raakt mij enorm, want ik heb ook dochters van dezelfde leeftijd. Een van mijn dochters vierde zelfs haar verjaardag op de dag van de vlucht.”
Herstel in een gebroken wereld
“Ik voel me dankbaar om deel van dit verhaal uit te mogen maken, want dit is echt waarom MAF hier is. We leven in een gebroken wereld, en we zijn geroepen om Jezus te volgen bij het herstellen van het leven van mensen. Grace’s leven zal enorm veranderen door de operatie.” Overweldigd door ontroering bidt Pieter met het gezin voor de vlucht. Daarna stappen zij samen het vliegtuig in. Grace neemt aandachtig elke trede naar de cabine en kijkt – zodra ze zit – naar buiten. Wat zal ze denken? Wat zal Grace hopen? Zou ze nog hoop hebben?
Terug naar huis
Een volle maand later zet het vliegtuig weer zijn wielen aan de grond in de buurt van het Panzi-ziekenhuis. De operaties zijn geslaagd en Grace is zichtbaar opgebloeid. Met een glimlach vertelt zij: “Ik voel me nu een stuk beter. Niet meer zoals ik was toen we hiernaartoe kwamen.” Het doet goed om haar lach te zien, maar iedereen weet dat zij nog een lange weg te gaan heeft. Maar ze staat er niet alleen voor. Vijf organisaties gaan Grace ondersteunen in haar fysieke en geestelijke herstel.
”MAF in Bukavu te hebben is een wonder.
Het is een antwoord van God voor de vrouwen
die een onvoorstelbaar lijden doormaken.”
Licht aan het einde van de tunnel
Op de dag dat Grace weer wordt opgehaald door het vliegtuig, staat dr. Mukwege buiten om haar uit te zwaaien. Zelfs in al het leed dat hij in zijn werk al heeft gezien, is hij ook getuige geweest van meisjes zoals Grace die weer zelfverzekerd en vol hoop hun leven leiden. Daarom gelooft hij: “Hoe moeilijk en hopeloos een situatie ook kan zijn, met vastberadenheid is er altijd een licht aan het einde van de tunnel”. Bid voor Grace en haar familie, voor dr. Mukwege en zijn werk en voor de taak die MAF mag vervullen om Gods Liefde in de donkere hoofdstukken van het leven te laten zien.
Samenwerking Panzi-ziekenhuis en MAF
Jaarlijks verzorgt het ziekenhuis zo’n 3.500 vrouwen die slachtoffer van seksueel geweld zijn geworden. Deze vrouwen hebben vaak honderden kilometers gelopen om uit afgelegen junglegebieden naar het Panzi-ziekenhuis te komen. Dr. Mukwege: ”Sommige vrouwen lopen meer dan een maand om hulp te halen in Bukavu.” Sinds een aantal jaar hebben MAF en het Panzi-ziekenhuis een luchtbrug ingericht die een einde maakt aan dergelijke ontberingen. Via de lucht vervoert MAF nu medici naar geïsoleerde dorpen om operaties uit te voeren en voor de vrouwen te zorgen. Degenen die zwaargewond zijn, worden teruggevlogen naar het Panzi-ziekenhuis voor verdere behandeling. Dr. Mukwege: “MAF in Bukavu te hebben is een wonder – het is een antwoord van God voor de vrouwen die een onvoorstelbaar lijden doormaken.”