De patiënten zijn ingestapt: een zieke jongen met z’n vader en een moeder met haar dreumes op schoot. We bidden samen met de mensen die achterblijven. Verstaan doen we elkaar niet. Hoeft ook niet, God verstaat ons wel. En dat is veel belangrijker. We moeten vertrekken, donkere luchten komen er aan. Even later komen we los van de grond. Zes zielen in een klein aluminium blikje met vleugels.
Lees verder in de nieuwsbrief.