Begin november werd Centraal-Amerika getroffen door de orkanen Eta en Iota. Minder dan twee weken lagen tussen de onheilspellende stormen. Stevige regen en hevige windvlagen lieten een spoor van verwoesting achter.
In een land waar wij weliswaar veel regen kennen, maar er geen sprake is van een orkaan met windvlagen tot 260km/h, is het moeilijk voor te stellen hoe het leven in de het zwaarst getroffen landen Guatemala, Honduras en Nicaragua er nu uitziet. Meer dan 300.000 mensen zijn hun have en goed verloren en de bijna rijpe oogst is vernietigd. Wat de eerste keer nog staande hield, werd de tweede keer de grond gelijk gemaakt. Juan Orlando Hernández, president van Honduras is duidelijk: “De situatie is schrikwekkend, serieus en moet met hoogste professionaliteit en snelheid worden behandeld.”
“De situatie is schrikwekkend, serieus en moet met hoogste professionaliteit en snelheid worden behandeld.”
Het MAF Disaster Response team was dan ook meteen ter plekke de cruciale hulpverlening te organiseren. Als eerste is een voedselprogramma opgesteld om de getroffenen in hun meest basale behoeften te ondersteunen. Gedurende twee weken is meer dan 6000kg voedsel naar families gebracht die bijna alles kwijt zijn geraakt. Bovendien vloog MAF evacuatie vluchten en bracht reddingsteams, medische hulpverleners en uitrusting op hun plaats van bestemming. Naast directe crisishulp probeert MAF ook de zelfstandige verzorging van de inwoners opnieuw mogelijk te maken. Zo verzorgde piloot Nick Frey het nodige om de waterpompen weer op gang te krijgen en daarmee de voorziening van schoon drinkwater te waarborgen.
“Elke grote orkaan is verdelgend voor alle mensen die hij treft. Maar een tweede orkaan net een week later kan ook het laatste vleugje hoop doven. De mate van schade en vraag om hulp van deze gebieden is enorm.”
Met elke vlucht sprankelt er weer een klein vonkje hoop te midden van verwoesting en pijn. Hoop die meer dan nodig is volgens MAF VS directeur David Holsten: “Elke grote orkaan is verdelgend voor alle mensen die hij treft. Maar een tweede orkaan net een week later kan ook het laatste vleugje hoop doven. De mate van schade en vraag om hulp van deze gebieden is enorm.” De taak van MAF blijft dus tweevoudig: Hulp én hoop brengen. Ook opnieuw als het moet.