Hyena verscheurt Neema’s toekomst

Neema speelt buiten, ergens op het platteland in Tanzania. Het driejarige meisje kijkt naar de wolken als ze regendruppels op haar arm voelt. Binnen no time zijn die paar spetters in een stortbui veranderd. Neema’s ogen schieten heen en weer. Daar, een hut, daar kan ik schuilen. Opgelucht veegt ze haar natte haren uit haar gezicht. Wat ze niet weet is dat een hyena ook op weg is naar diezelfde hut… 

Het hele dorp en haar moeder zijn geschokt als ze gegrom en geblaf uit de hut horen komen. Ze zijn verstijfd van angst. Als ze naar binnen gaan, zien ze hoe Neema wordt aangevallen door de hyena. Deze gruwelijke aanval is een bruut voorbeeld van de grote gevaren voor geïsoleerde gemeenschappen in Tanzania, waar mensen leven tussen de wilde dieren.

Neema overleeft de aanval, maar ze heeft gruwelijke verwondingen opgelopen. Eén kant van haar gezicht is zwaar verminkt. Omdat de verwondingen zo complex zijn kunnen deze niet in een lokaal ziekenhuis behandeld worden. Er is dringend een specialist nodig.  

MAF-piloot Mark Liprini vliegt dokter Maher Anous binnen een uur naar de plek waar Neema woont. Dokter Maher maakte naam als plastisch chirurg in de Verenigde Staten, waar hij een praktijk had in Beverly Hills. Maar hij wilde niet langer alleen “mooie mensen nog mooier maken”. Hij besloot om naar Oost-Afrika te verhuizen om zijn vaardigheden in te zetten voor algemene en reconstructieve chirurgie. “Ik ben 71 jaar oud en ik zou eigenlijk al met pensioen moeten zijn, maar hier is dit kleine meisje die mijn vaardigheden nodig heeft.”
 
De vlucht bespaart hem een dagenlange, moeilijke reis, waardoor hij eerste hulp kan verlenen aan het meisje. “Haar geval is een van de ergste die ik ooit heb gezien”, vertelt dokter Maher achteraf. Gelukkig is de eerste fase van Neema’s behandeling goed verlopen. Er zullen nog meer huidtransplantaties en operaties volgen. De weg is nog lang, maar dankzij Gods trouw heeft Neema niet alleen de brute aanval overleefd, ze kon ook de reis van herstel beginnen.  

Duizenden kilometers verderop, in Guinee, kampt de 15-jarige Yelikha met een ander soort lijden. Een langdurig lijden. Toen Yelikha vijf jaar was, raakte ze bij een ongeluk zwaargewond. Hierdoor zat haar kaak op slot en kon ze haar mond niet meer openen of normaal eten. Tien jaar lang zocht haar moeder Aissatou overal naar hulp. “We hebben echt veel ziekenhuizen bezocht”, vertelt ze. “De vorige artsen hebben ons verteld dat we mijn dochter naar Marokko of Tunesië moesten brengen…” gaat ze moedeloos verder. “Maar, waar halen we het geld vandaan?”

Yelikha en haar moeder zijn ontzettend dankbaar dat er uiteindelijk wel een operatie mogelijk was. Via de lucht kan Yelikha naar een kliniek gebracht worden waar een gespecialiseerde chirurg kwam. “Ik dank MAF voor hun aanwezigheid in Guinee”, zegt de opgeluchte moeder als de operatie succesvol verlopen is. “Vandaag kan mijn dochter eindelijk haar mond weer opendoen, iets wat ze tien jaar lang niet heeft gekund.” 

Aan de andere kant van het continent, in Madagaskar, vecht de 35-jarige Angeline voor haar leven. Ze is zwanger. Triest genoeg hebben ze in een lokale kliniek ontdekt dat het een buitenbaarmoederlijk zwangerschap is. Angeline is in levensgevaar. En dat terwijl er in haar eigen omgeving geen arts is. En de landingsbaan? Die is overwoekerd. Al snel wordt iedereen opgetrommeld. Buren, vrienden, familie. Het hele dorp helpt mee om de baan op tijd vrij te maken. En dat lukt. Niet veel later zet piloot Rutger Bakker het vliegtuig aan de grond en kan Angeline naar het ziekenhuis worden gebracht. “Ze is de laatste van mijn drie dochters”, vertelt haar moeder Vaha. “Ik wist dat het niet goed met haar ging, maar ik had geen middelen om haar te helpen. Dus: dank jullie wel dat jullie ons hierheen hebben gebracht.” 

Drie moeders. Drie dochters. Drie verhalen die door één ding met elkaar verbonden worden: toen hun levens op het spel stonden, konden we helpen om hen op tijd en veilig naar het ziekenhuis te brengen. Een plek die anders onbereikbaar voor hen was. Zoals Stewart Ayling van MAF in Tanzania zegt: “Het hoort bij onze rol als MAF dat we mensen met elkaar verbinden.” Of het nu gaat om patiënten met artsen of hulporganisaties met rampgebieden. “Als we allemaal samenwerken, kunnen we allemaal een betere uitkomst bereiken.” En Neema, Yelikha en Angeline? Die zullen dit hun leven lang niet vergeten.