Met een zware jerrycan vol water op haar hoofd loopt de vrouw richting haar huis. Plotseling hoort ze het gehuil van een baby en kijkt verbaasd om zich heen… In de verste verte zijn geen huizen of mensen te zien. Ze besluit om op het gehuil af te gaan. Geschokt ziet ze even later een baby onder wat struiken liggen, helemaal alleen, pas een paar dagen oud. Met tranen in haar ogen neemt ze de baby in haar armen en omdat ze er zelf niet voor kan zorgen, brengt ze hem naar een nabijgelegen weeshuis. Toen ik de baby in m’n armen gedrukt kreeg en het verhaal hoorde, moest ik meteen aan het verhaal van Mozes denken. Misschien was dit jongetje ook wel bewust op die plaats achter gelaten omdat zijn moeder wist dat hij dan gevonden zou worden! Aan de andere kant was ik ook verdrietig, want hoe radeloos moet je zijn als moeder om je kind in de bush achter te laten! De eerste week was hij ziek en had hij moeite met drinken. Gelukkig gaat het nu goed met het jongetje. Hij groeit en krijgt aandacht en liefde van de verzorgsters in het weeshuis.
Lees hier verder in de nieuwsbrief