‘Bedankt voor je aandacht’, riep ze me na…. De vrouw die even daarvoor een bakje rijst met kip en een flesje water had aangepakt. Omdat onze kofferbak inmiddels leeg was en ik (Paulina) de twee vrouwen samen zag zitten met hun eten, kon ik even bij ze gaan zitten. Hen een luisterend oor bieden, hen vragen hoe het met ze ging. Aandacht….zoiets kleins en toch zo groot. Het raakte me, toen ze het me na riep…. terwijl ik terugliep naar de auto; ’bedankt voor je aandacht’. Zo gewoon, maar toch zo bijzonder! Lees verder in de nieuwsbrief.